آیا با فقر وجودی و کمبود های خودمون می تونیم خدا رو اثبات کنیم؟
اگه کسی آزمون درباره اثبات خدا سوال کنه، میتونیم جواب قانع کننده بهش بدیم؟
میدونیم که در اصول اعتقادی نمیشه تقلیدی عمل کرد؟!
آدم خودش رو درک می کنه می فهمه واقعا هستش؛ همچنین وقتی به دور و بر خود نگاه میکنه چیزهایی رو مشاهده می کنه که یقین داره هستن، پس اصل اول اینکه واقیتی هست، وجودی هست، در این مطلب اصلا شک نداریم. با توجه به این مقدمه می گیم: پس واقعیت و وجود در خارج قطعیه و شکی توش نداریم؛ حال سوال اینه که یا این واقعیت و هستی پیرامون خودمون غنی و بی نیاز از غیره، یا نه محتاجه و به غیر نیازمنده، یعنی کسی باید باشه که اولا: اونو به وجود آورده باشه، ثانیا: الان هم مواظبش باشه و حوائجشو برطرف کنه. اگه اولی باشه که همون واجب الوجوده و ما اسمشو «خدا» می ذاریم. و اگه نه بی نیاز نیست و فقر وجودی داره به این معنا که اولا: کسی دیگه باید به اون وجود بده. ثانیا: تو کاراش هم سر تا پا نیاز و فقره و به کمک غیر نیاز داره؛ خوب در این صورت باید یه موجود غنی و بی نیازی باشه که اونو بوجود آورده باشه و حوائجشو برطرف کنه؛ و اگه همه موجودات فقیر باشن پس کی بهشون وجود داده؟ وجودشون و رفع نیازاشون رو از کی گرفتن؟ اینا که در ذاتشون فقیر بودن، محتاج غیر بودن، چیزی نداشتن، عقل می گه باید یه موجود غنی و بی نیازی بالا سرشون باشه که نیازهاشون رو برطرف کنه.
لطفا برای خواندن ادامه مطلب به ادامه مطلب مراجعه کنید…